Een uurtje of twee maar dan heb je ook wat.

Een uurtje of twee maar dan heb je ook wat.

Na een dikke week onderweg te zijn hier het eerste deel van ons reisverslag. Bepakt en bezakt, zelfs de kleinste gaatjes van onze landcruiser zijn benut om toch nog weer iets heel belangrijks mee te kunnen nemen.

Woensdag 9 mei ’18 is het dan eindelijk zover, visa’s binnen voor zover nodig en vooruit dan maar. Door Duitsland, keurig op de camping, begon het er in Polen weer een beetje op te lijken. Het gevoel van op reis zijn en ergens lekker in de vrije natuur je stek op slaan is wat we graag willen.

In Polen mag en lukt dat prima, maar het echte avontuurlijke moet nog komen en begint voor ons gevoel pas in de Oekraïne.

Na de grenspassage hebben we even een stop gehouden in Lviv waar we onze magen wat gevuld hebben en dan op zoek naar onze eerste Oekraïne overnachting. Paden genoeg, stukken niemandsland ook genoeg dus al snel kun je een fantastische plek vinden om te staan. En dat platte landschap dat is kennelijk iets wat niet waar is. Lieflijk vredig golvend boerenland waar de voorbereidingen voor de oogst van de nazomer al in volle gang zijn. Mais komt er al uit, zonnebloemen hebben al een paar kleine blaadjes en het koren is al 20 cm hoog. Schitterend en dat alles staat in een grondsoort waar de potgrond fabrikanten bij ons alleen maar van dromen. Prachtige zwarte grond die dan wel weer heel graag in je banden kruipt waardoor onze stoere all-road banden veranderen in spekgladde “sliks”.

Af en toe dus lekker glijden.                      

Het verkeer is hier trouwens een belevenis op zich, in het begin zie je tegemoetkomend verkeer wel heel ruim van het wegdek gebruik maken, totdat de eerste flinke knal je duidelijk maakt hoe dit komt. Potholes en niet één, heel veel of misschien soms alleen maar. Zwoegend, zwalkend, zigzaggend, zwabberend en zwiepend rijdt het weinige verkeer over de “straat”. Wel rekening houdend met elkaar en het tempo ligt laag, maar dat er zulke slechte wegen bestaan, dat had ik ook niet kunnen bedenken. In de stad zag je nog hele grote Q7 achtige auto’s, hier op het platteland is het wagenpark voor zover het er is, voornamelijk oude Lada’s en allerlei nog veel vreemdere door ons niet herkende merken.   Kleine dorpen met kleine huizen vaak wel netjes geschilderd, rijden we voorbij. De mensen die we tegenkomen reageren niet echt op een aardig bedoelde opgestoken hand en ook in de winkeltjes met boodschappen doen, kan er geen lachje af. 

Misschien hebben de verschrikkingen van de oorlogen en het Rusland regime te veel hun sporen achtergelaten en natuurlijk is het land nu weer in oorlog. Daar merk je niets van, maar het zal ongetwijfeld meespelen. Ons Oekraïens en hun Engels is te weinig om er iets over te weten te komen.

Zo beleven we het land van west naar oost en dat is toch zo’n kleine 1300 km.

Vanmorgen hebben we de Oekraine verlaten. Dat was nog wel een hele klus, vooral ook nog nadat ze eerst gevraagd hadden of we narcotica bij ons hadden, en op ons negatieve antwoord de auto nauwkeurig gingen onderzoeken. Geen narcotica, maar wel een dashcam die we vergeten waren weg te halen. Straf, riep de beambte, straff , straff, STRAAAAAFFFFFF, in gedachten zag ik het vakantiebudget verdampen en bleef maar zo neutraal mogelijk kijken. Hij probeerde iets op zijn telefoon te laten zien, kennelijk de hoogte van de boete, maar dat lukte allemaal niet zo. Daarna ging hij met zijn collega’s overleggen. Die vonden het niet zo interessant en uiteindelijk mochten we de Oekraine uit.

Maar ja, dan nog Rusland in, het begin geïnteresseerde vriendelijke beambten die riepen “welcome in Russia”. Dat begon goed vond ik. Flink wat papierwerk en heel veel controle daarvan. Uiteraard hoort dat er bij. Met zijn vijven vallen ze aan op een auto, het leken wel de muggen van gisteravond die mijn benen op dezelfde manier aanvielen. Daarna een grondige binnen- en buiten inspectie, compleet met het spiegeltje aan de stok om overal in en onder te kijken.

Tafrelen van lang geleden.

Uiteindelijk dan toch alles gelukt met weer een nieuw formulier: De “tijdelijke invoer van de landcruiser“ in ons documenten mapje. Je moet er even de tijd voor nemen, een uurtje of twee maar dan heb je ook wat.